Το συγκεκριμένο άρθρο, αποτελεί, το ληκτικό μέρος ενός σεμιναρίου διάρκειας εννέα ωρών με τίτλο Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ… και που είναι βασισμένο στη Διδασκαλία του Σ. Αττεσλή, του «Δάσκαλου» των Ερευνητών της Αλήθειας. Αποτελείται από 3 μέρη.

Γράφει ο Ντινος Αναγνωστόπουλος

Μια μέρα ρώτησα:

«Δάσκαλε» παίρνουν ενέργεια τα έμβρυα;
Σε μια εγκυμοσύνη η Ενέργεια παραλαμβάνεται από τη Μητέρα από το Ηλιακό της πλέγμα. Και διοχετεύεται στο Ηλιακό πλέγμα του εμβρύου, το οποίο είναι πιο μπροστά έξω από την κοιλίτσα του. Αργότερα το ηλιακό του πλέγμα θα παρασυρθεί μέσα, για να αρχίσει κατά τη διαδικασία της πρώτης εισπνοής να ζει το νεογνό ως ξεχωριστό φαινόμενο ζωής. Όταν για διάφορους λόγους είτε αδυνατίζει η ενέργεια της μητέρας, είτε επειδή κάποιες αιτίες δεν επιτρέπουν την κανονική διακίνηση της αιθερικότητας στο σωματάκι του εμβρύου, έχουμε φθορά του εμβρύου και θάνατο. Έχει διακοπεί η αμοιβαιότητα του Δημιουργικού αιθέρα της Μητέρας προς τη δημιουργική εργασία που γίνεται στο έμβρυο. Το ηλιακό πλέγμα της μητέρας δεν παθαίνει τίποτε. Εκτός αν παραμείνει το νεκρό έμβρυο μέσα στη μήτρα για καιρό. Τότε, οι κραδασμοί που προκαλούν τη σήψη του εμβρύου, μπορεί να επηρεάσουν και το Ηλιακό πλέγμα της Μητέρας. Και μπορεί και να πεθάνει. Μόλις αφαιρεθεί το νεκρό έμβρυο και διακοπεί η σύνδεση των δύο Ηλιακών κέντρων, η μητέρα γίνεται αμέσως καλά.

Όταν, όμως, η Ψυχή Αυτοεπίγνωση εισβάλλει στο αδρό υλικό σώμα, τότε είναι σαν να μπαίνει μέσα σε ένα σπίτι σκοτεινό και κρύο.

Και είναι ένα σπίτι που άλλοι, οι γονείς του και οι Άγγελοι το έχτισαν γι’ αυτή τη Ψυχή.

Η Ψυχή μπορεί να αργήσει να εισδύσει οριστικά μέσα στο υλικό της σώμα. Η βύθιση της Ψυχής και η πλήρης κατάληψη του σώματος μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε περίοδο της κύησης. Όσο πιο εξελιγμένο είναι το πνευματικό Ον, τόσο πιο πολύ αργοπορεί να βυθισθεί. Κάποιες, μάλιστα, παλιές ψυχές μπαίνουν οριστικά μέσα στο υλικό τους σώμα κατά τη διάρκεια που έχει αρχίσει ο τοκετός. Είναι, επιπλέον, δυνατόν να ορίσουν και το χρόνο του τοκετού, μέχρι και το είδος του τοκετού. Ακόμα και πώς θα χειρίζονται τις ζωτικές λειτουργίες της πρώτης περιόδου της ζωής τους. Πρόκειται για ιδιορρυθμίες των Ψυχών, που οι «νεογνολόγοι» θα τις εντάξουν στην παθολογία του νεογνού. Για παράδειγμα, μια βασική λειτουργία αυτορρύθμισης είναι ο τύπος της αναπνοής, ή ο τρόπος εισόδου στον ύπνο.

Όταν, όμως, η Ψυχή εισδύσει στο αδρό υλικό της σώμα, το σχέδιο που συμφωνήθηκε στον Ουρανό αρχίζει να ξεχνιέται.

Αβεβαιότητα και ανασφάλεια.

Ο Αόρατοι Δάσκαλοι είπαν μια μέρα:

Πρέπει να προετοιμάζεστε οι γονείς στη δημιουργία από κοινού μιας σκεπτομορφής, ότι θα τον υποδεχθείτε και θα τον αντιμετωπίσετε σαν μια λαμπερή προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα όχι με εξωτερική ισχύ, αλλά μια προσωπικότητα που η ισχύς της θα είναι Εσωτερική! Αρκεί οι γονείς να γνωρίζουν τι θα πει εξωτερική και τι εσωτερική δύναμη.

Και συνέχισαν:

Στον τοκετό πρέπει να ζητήσουμε να εξασφαλιστούν ορισμένες προϋποθέσεις, ακόμα και αν χρειαστεί αλλαγή γιατρού, εάν δεν θα συμφωνήσει με αυτές. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι οι εξής:
Ο ομφάλιος λώρος να μην κοπεί και να παραμείνει ακέραιος επί 5 τουλάχιστον λεπτά μετά την έξοδο του παιδιού.

Υπέβαλα την ερώτηση:

Μπορεί να δεθεί ο λώρος πριν από τα 5΄ και απλώς να μην κοπεί;

Η απάντηση ήταν:

Ναι, αλλά και πριν δεθεί να μείνει τουλάχιστον τριάντα ως σαράντα δευτερόλεπτα ανοιχτός να κυκλοφορεί το αίμα. Σ’ αυτή την περίοδο, που υφίσταται ακόμα η συνέχεια των ιστών, μεταβιβάζονται από τη μητέρα στο παιδί απολύτως απαραίτητα στοιχεία.
Να παρευρίσκονται στον τοκετό και οι δυο γονείς. Δεν θα κόψει ο Πατέρας τον ομφάλιο λώρο, καταπώς οι επαγγελματικοί θεατρινισμοί το έχουν επιβάλλει, ως, δήθεν, συμμετοχή του Πατέρα στη διεξαγωγή του τοκετού. Δεν επιτρέπεται το παιδί, να πρωτοδεί τον Πατέρα του να εκδηλώνει αιματηρή βία στο σωματάκι του. Αλλά ούτε και ο Πατέρας να «εθισθεί» στην άσκηση βίας στο παιδί του.
Μόλις θα βγει το παιδί από την κοιλιά της Μαμάς του, να τοποθετηθεί από την μαιευτήρα, ή έστω τον μαιευτήρα, επάνω στην κοιλιά και στο στήθος της Μαμάς, αντί να παραδοθεί στις περιποιήσεις του προσωπικού της αίθουσας τοκετού.
Όταν το πάρετε στα χέρια σας να πλυθεί με φρέσκο χαμομήλι βρασμένο, όχι πολύ ζεστό.

Για τη μητέρα, αλλά και για το παιδί, θα είναι χρήσιμα λουτρά με χαμομήλι στην κοιλιά. Δημιουργούν μια μαγνητική ατμόσφαιρα χρήσιμη.

Αυτοί οι όροι είναι οι ελάχιστοι που απαιτούνται να τηρηθούν.

Την ώρα του τοκετού έχουμε ακόμα ένα πέρασμα από την ασυνειδησία, όπως και στην ώρα του φυσικού θανάτου. Είναι επώδυνο για το ΕΓΩ, επειδή ξαφνικά μπαίνει μέσα σε μια φυσική συνθήκη δυσάρεστη, η οποία το τρομοκρατεί.

Τυλίγεται από ένα σκοτάδι, κρυώνει και φοβάται!

Τα γνωρίζουμε από τις ίδιες τις Ψυχές, όσες προλαβαίνουν να μας ενημερώσουν για τα αισθήματά τους λίγο πριν χάσουν τη συνείδησή τους.

Μαμά δεν βλέπω, Μαμά κρυώνω, φοβάμαι Μαμά!

Με το κόψιμο του ομφαλίου λώρου αρχίζει να λειτουργεί το Ηλιακό πλέγμα του νεογνού.

Πιο πριν λειτουργούσε μόνο το Ιερό Πυρ κάπως πιο πίσω από τα γεννητικά όργανα.

Για πολλές μέρες μετά τον τοκετό, ίσως 40, τα Ηλιακά πλέγματα μητέρας και παιδιού παραμένουν συντονισμένα και αισθάνονται αμοιβαίως διάφορα σωματικά αισθήματα (π.χ, πόνος), ή και ζουν κοινά συναισθήματα.

Συγχρόνως με την έναρξη λειτουργίας του Ηλιακού πλέγματος, αρχίζει να λειτουργεί και το κέντρο της Καρδιάς. Η Καρδιά έπαλε και πιο πριν, αλλά ο ιερός δίσκος της Καρδιάς ήταν σε ακινησία. Το παιδί παίρνει την πρώτη αναπνοή και τότε αρχίζει να λειτουργεί ο ιερός δίσκος της Καρδιάς.

Μετά τον τοκετό η Μητέρα ή και ο Πατέρας μπορούν να επικοινωνήσουν με τη Μόνιμη Προσωπικότητα του παιδιού τους κατά την ώρα του ύπνου του.

Η Παρούσα Προσωπικότητα, όση έχει διαμορφωθεί, κοιμάται, αλλά το Πνεύμα είναι πάντοτε άγρυπνο. Επιπλέον η έλλειψη εκφράσεων του σώματος, καθώς το παιδί κοιμάται δεν αποσπά την προσοχή του γονέα.

Έτσι είναι πιο εύκολη η παράκαμψη της Παρούσας Προσωπικότητας και άρα η επικοινωνία με τη Μόνιμη Προσωπικότητα του παιδιού.

Με αυτό τον τρόπο θα συντηρηθεί και ο ενδεχόμενος διάλογος, που είχε αποκτηθεί στην περίοδο της εγκυμοσύνης.

Η συνομιλία είναι καρδιακή. Γι’ αυτό σαφώς είναι και συγκινησιακής φόρτισης.

Επιπλέον μπορούμε να εγκαταστήσουμε συναντήσεις της Μόνιμης Προσωπικότητας του παιδιού με την Παρούσα Προσωπικότητα των γονέων κατά τη διάρκεια της νύχτας, που και εμείς, όπως και το παιδί κοιμόμαστε. Σε τέτοιες – νυχτερινές – συναντήσεις θα μπορούμε να παίρνουμε πολλές πληροφορίες και για την ωριμότητα της ψυχής και για το πρόγραμμα-σχέδιο της ενσάρκωσής της.

Αποφύγετε, όμως, να χρησιμοποιείτε ξυπνητήρι για το πρωινό σας ξύπνημα.

Κοιμάται το παιδί σου.

Κάθεσαι δίπλα στο κρεβατάκι του και παρακολουθείς την ήσυχη αναπνοή του, ίσως και κάποιες βαθιές αναπνοές. Η αμεριμνησία χαραγμένη στο χαλαρωμένο και ήρεμο προσωπάκι του.

Τα χεράκια του με ανοιχτές τις παλάμες και με φανερή την εμπιστοσύνη σε κείνους που το φροντίζουν· έχει αφεθεί στον ύπνο του.

Το παρακολουθείς και χαίρεσαι που είσαι η Μάνα, ο Πατέρας αυτού του γλυκού παιδιού.

Είναι τότε που μπορείς να επικοινωνήσεις με την ψυχούλα αυτή, που ήρθε με εμπιστοσύνη σε σένα, για να βοηθηθεί να προχωρήσει λίγα βήματα παραπέρα την εξέλιξή της, αλλά και την εξέλιξή σου.

Κοίταξε πέρα και πίσω από το πρόσωπο και ρώτησε, όχι την Προσωπικότητα που θα εκδηλωθεί σε λίγο με το κλάμα της πείνας ή του εντερικού πόνου, αλλά αυτή τη βαθύτερη άχρονη Ψυχή.

Ποια είσαι ψυχούλα εσύ που χώρεσες σ’ αυτό το σωματάκι;
Ποια είσαι και γιατί ήρθες στην οικογένειά μας;
Τι ήρθες να μας δώσεις και τι να πάρεις από εμάς;
Ποιοι είναι οι δρόμοι σου; ταιριάζουν με τα όνειρά μας;
Τι σε δυσκολεύει στις σχέσεις μας;
Τι ακόμα ποθείς και τι ετοιμάζεσαι να περπατήσεις στη ζωή σου;
Έλα στα όνειρά μου και μίλα μου. Μίλα μου συχνά, μίλα μου πολύ!
Και μην πάψεις ποτέ να μου μιλάς, την ώρα που το κορμάκι αυτό θα κοιμάται, την ώρα που θα κοιμάμαι, ακόμα και τότε που θα κατέχεις τη γλώσσα των μεγάλων.

Και θα περιμένετε με υπομονή και πίστη τις απαντήσεις, όταν θα είστε ώριμοι να τις κατανοήσετε.

Λίγα λόγια για τον Ντίνο Αναγνωστόπουλο

Περπάτησε στα βήματα Διδασκάλων της εκπαίδευσης του ανθρώπου και της θεραπείας του πόνου, με την εντολή να μεταδίδει τις παρακαταθήκες που του εμπιστεύτηκαν. Μαζί με τη δική του πείρα πολλών ετών μοιράζεται την πνευματική του συγκομιδή με τον κάθε άνθρωπο καλής Θέλησης. Παραμένει εκτός ανθρώπινων οργανώσεων πιστός στην Ηθική της Βούλησης και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της θηλυκής φύσης του ανθρώπου.

Γιατρός – ορθοπεδικός – στη συμβατική κοινωνική του δραστηριότητα συγχρωτίσθηκε με τον πόνο και τη στρέβλωση. Στρέβλωση σώματος και νου.

Πολλαπλά δημοσιεύματα (χρονογραφήματα, επιφυλλίδες, μελέτες) ιδίως από το 1974 μέχρι τώρα. Διαλέξεις, στρογγυλές τράπεζες, παρουσιάσεις στην παλιότερη TV, εκδόσεις και αναρτήσεις.

Και παρέμεινε πάντοτε μαθητής.